Wie nu het land bekijkt, ziet vanaf een afstandje enkel nog de grijze waas van de stelen die ooit een bloem droegen. Met dit weer lijkt het wel een eeuwigheid geleden, maar tot een maand geleden waren er gewoon nog bloemen te zien. De verdorde stelen bieden de laag groeiende planten een microklimaat door het breken van de soms wel erg wilde wind. De laag groeiende planten zijn de meerjarige bloemen die in maart zijn gezaaid, zoals de margriet en slangenkruid. Door nu alvast blad aan te maken en een uitgebreid wortelstel, kunnen deze planten al bij de eerste zonnestralen in het voorjaar gaan groeien. Mocht je slangenkruid niet kennen, zoek deze even op Google. Kortom: al deze voorbereidingen van de natuur beloven veel goeds voor het komende jaar!

Na de lange bloeiperiode zijn te bloemen in de volgende fase gekomen: het uitzaaien. De vele zaadbolletjes wachten op droger weer en veel wind, zodat de bloemenweide volgend jaar weer tot bloei kan komen! Doordat er veel kale grond tussen de bloemen is, hebben de zaden erg veel kans tot slagen. Hierdoor kan de bloemenweide volgend jaar nóg intenser gaan bloeien! Hopelijk kan ik dan weer op uw steun rekenen, want zonder adoptanten geen biodiversiteit. Van de zomer ben ik geïnterviewd door Nationaal Park Duinen van Texel. Zij hoorden van het bloeiende initiatief en besloten contact met mij op te nemen. U kunt het interview lezen via deze link.

Dagelijks neem ik een kijkje bij de tuin met de geadopteerde veldjes bloemen. Het staat er op het moment werkelijk prachtig bij, het zou zonde zijn dit te moeten missen. Ganzebloem, klaproos, korenbloem (ik dacht dat het slangenkruid was), staan allen in bloei. Ook de aangrenzende pluktuin is op het moment erg mooi. De goudsbloem staat hier in bloei, de Phacelia begint uit te bloeien, maar is ook als droogbloem erg decoratief. En niet te vergeten de geur deze achterlaten wanneer je ze in een vaasje op tafel zet. Veel pluk- en bloeiplezier gewenst deze zomer!